WJB lid ELNTMANRS KMR b.d. Ruud Hendriks (ARO19) wordt met grote regelmaat gesignaleerd, met camera, tijdens onze WJB VKT (Verbondenheid, Kracht en Toewijding) meetings. Hendriks is een zeer actief betrokken lid en behoudt op zijn ‘eigen’ wijze de band met het Korps. Tijd om Ruud eens te vragen hoe het precies met hem zit.
Hoe lang ben je al lid van WJB?
Ik ben lid sinds 1965, het jaar van oprichting van WJB.
Wat heb je gedaan bij de baas en wat was jouw eindfunctie?
Ik ben in 1960 als dienstplichtige opgeroepen en geplaatst bij de ARO-opleiding (klas 19) in de van Braam Houckgeestkazerne in Doorn. Beëdigd als TLNT-Marns KMR in augustus 1961 en vervolgens begin oktober naar de West (Curaçao) vertrokken waar ik, na eerst Pelotonscommandant te zijn geweest, vervolgens sectiecommandant werd van de toen aan de organisatie toegevoegde TLV-sectie. Na ca. een half jaar (eind maart ’62) vertrok 22-INCO per KLM DC 8 als onderdeel van de “Operatie Papeete” spoorslags naar Nieuw-Guinea, waar we werden ingezet in Kaimana een kampong aan de zuidkust van NNG. Begin oktober 1962 was het voor mij daadwerkelijk “repatten” en kon ik mij, na een zeer enerverende tijd, richten op mijn toekomst. Omdat ik vanwege het runnen van een eigen zaak geen gelegenheid had om “op herhaling” te gaan, werden de bevorderingskansen gereduceerd tot ELNT-Marns KMR.
Ruud Hendriks samen met zijn vrouw Marijke tijdens het Marine Corps Summer Ball in 2023.
Wat doe je nu?
Nu geniet ik, na een mooi werkzaam leven in de Verzekeringsbranche, al heel wat jaren van mijn pensioen, waarbij het woord GENIETEN centraal staat. Muziek maken, zeezeilen, videomontage en ook veel reizen met mijn lieve vrouw Marijke, maken voor mij het leven tot een feest. Niet onvermeld mag blijven mijn deelname aan een zgn. “Veteranenterugkeerreis” die ik nu zo’n 9 jaar geleden met nog 5 andere veteranen naar voormalig NNG gemaakt heb. In 32 dagen bezochten wij heel wat plaatsen waar we destijds militair actief zijn geweest. De reis heeft veel indruk op mij gemaakt. Tot de dag van vandaag geef ik dan ook lezingen over het Ontstaan, het Verloop ervan en de Afloop van het conflict evenals ook mijn ervaringen met het weerzien met NNG.
Wat heeft je tijd “in het veld” toegevoegd aan je carrière/levenspad?
Ik kan wel zeggen, dat mijn hele diensttijd, zowel de opleiding als de uitzendingen naar (toen) vreemde oorden veel voor mijn carrièrepad betekend hebben. Zo kon ik, na heel wat jaren als directielid van een Levensverzekering- en een Ziektekostenverzekeringsmaatschappij te hebben gefunctioneerd, alweer heel wat jaren geleden met pensioen gaan.
Wat is voor jou de toegevoegde waarde van jouw WJB-lidmaatschap?
WJB vormt voor mij een belangrijke factor om al die herinneringen aan die relatief, maar korte dienstperiode levendig te houden. De activiteiten van WJB geven voor mij de mogelijkheid om de banden met mijn maten en met het Korps te onderhouden. De bijeenkomsten, georganiseerd door de VKT-commissie, geven mij ook de kans om mijn alweer vele jaren durende video-hobby te kunnen koesteren.
Zijn er onderwerpen die jij graag aan bod wilt laten komen de komende tijd of heb jij tips voor VKT-Meetings of anderszins?
De VKT-commissie organiseert een divers programma van bijeenkomsten en excursies. Heel vanzelfsprekend zie ik dat het accent van deze bijeenkomsten zich aan het verplaatsen is naar de jongere garde. Dat is mijns inziens ook heel belangrijk, omdat, door de alweer lang geleden afschaffing van de opkomstplicht, de “KMR-generatie” van de vereniging geleidelijk in de minderheid raakt.
Welke VKT meeting heb jij de mooiste herinnering?
Beste herinneringen heb ik aan de VKT-meetings naar “De slag om de Schelde” en de trips naar Bastogne, Ieper, de NAVO en het oorlogsmuseum in Overloon.
Kun je een korte herkenbare anekdote opschrijven wat typerend is geweest voor de tijd bij de baas?
In 2019 heb ik, samen met Jim Enters, een boek geschreven over de bijzondere ARO-klas 19, waarvan er maar 2 van de 26 beëdigde ARO’s niet met uitzending zijn geweest.
In dit boek staan o.a. heel wat anekdotes, geschreven door mijn maten. Zelf heb ik een bijzondere ervaring in het kader van “hoe cool kun je zijn”. Tijdens mijn verblijf in Kaimana was ik geplaatst op de daar in de buurt liggende vliegstrip “Utarom”, een baantje van zo’n 1.500 meter. Op een dag werden er 2 “Hawker Hunter” straaljagers gestationeerd. Nadat deze vliegtuigen wat rondjes hadden gevlogen om, alvorens te landen, de brandstof zoveel mogelijk op te maken, landde de eerste. Ik stond met de “crashploeg” uitgerust met een Landrover en een (waarschijnlijk niet werkend) blusapparaat aan de trekhaak tijdens de landing langs de zijkant van de baan. Mijns inziens kwam de Hunter wel heel hard voorbij razen en na later bleek was een van de 2 remmen defect. Aan het einde van de baan reed het toestel van de baan rechtdoor zo de jungle in. Wij met de Landrover er achteraan. Gelukkig gebeurde er niets ernstigs. Daar aangekomen ging het dak van de cockpit langzaam open waarna de piloot van het toestel naar mij riep: “Ik zal hem links neerzetten, dan kan die andere er rechts naast komen staan”.
Wat is jouw veelgebruikte Korps slogan nu in het dagelijks leven?
De slogan die in het dagelijks leven regelmatig gebruik is afkomstig van de door alle ARO’s zeer gewaardeerde sergeant Stoffel Abrahamse, die ons regelmatig voorhield: “Doe wat, al is het verkeerd, maar doe wat!”
Dank Ruud voor dit mooie interview en ook voor al jouw prachtige WJB video’s die je intussen hebt gemaakt! Tot snel bij één van onze VKT meetings!
